Mijn eerste reis door Vietnam.

Mijn eerste reis door Vietnam in 2008 werd een bezoek dat ik, vooral achteraf gezien, nooit zal vergeten. Samen met mijn echtgenoot bezocht ik Hanoi omdat onze dochter met gezin daar woonde en werkte.

Al vanaf dag één stal Hanoi ons hart. Een bruisende, drukke stad in balans gebracht door de rust van het vele groen, de bloemen en niet te vergeten de vele meren die in de stad liggen. Het veroorzaakte een nostalgisch sentiment én een blij gevoel met al die positieve levendigheid om ons heen.

De vrolijke, drukke voorbereidingen en viering van Tet gaf aan ons bezoek extra glans. Tet is de nieuwjaarsviering in Vietnam. Het feest heeft geen vaste data en vindt eind januari, begin februari plaats en duurt van drie dagen tot meer dan een week. Tet is een nieuwe start, het belangrijkste feest van het jaar waarbij de verering van de voorouders centraal staat en de geesten van de overledenen mede aanwezig zijn.
Mensen reizen stad en land af om bij hun familieleden te kunnen zijn.
Wij hebben ons beperkt tot toeristische uitstappen vanuit Hanoi naar o.a. Ha Long Bay, Hué en Hoi An.

Twee dagen hebben we gevaren tussen de puntige, grillige 'rotsbergen' van Ha Long Bay. Heel mysterieus, ook omdat het weer een beetje nevelig was. De sfeer deed de legende van de draak eer aan. Ha Long betekent de neer dalende draak, de draak die in zee sprong terwijl hij zijn staart zo heftig heen en weer bewoog dat er zo'n 2000 eilanden ontstonden.

Hoi An volgde. Door het dichtslibben van de rivier verloor Hoi An eind 19e eeuw zijn functie als belangrijke handelsstad. Het stadje bleef zoals het was. Japanners en Chinezen speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de havenstad. Van de Europeanen, ook Nederlanders, die er zich rond de 16e eeuw vestigden, zijn weinig overblijfselen te vinden

Vanuit Hoi An was het drie uur rijden naar My Lay. Dit is een plaats waar de Amerikanen verschrikkelijk hebben gemoord tijdens de Vietnam-oorlog en waar nu de weer opgebouwde huisjes een standbeeld en een museum met fotomateriaal samen een monument vormen ter nagedachtenis aan de slachtoffers.

Daar te staan met alleen het geluid van de wind die zachtjes door het groene rijst-gras woei, de verschrikkingen te zien waar mensen toe in staat zijn, sloeg de wanhoop toe.

Via Danang, de belangrijke havenstad van tegenwoordig, en Hué, een oude keizerlijke stad aan de prachtige Parfum rivier, zijn we weer terug naar Hanoi gereisd.

Dit is maar een klein verslag van enkele belangrijke bezienswaardigheden, slechts een paar indrukken. Vietnam geeft je elke dag duizenden nieuwe kleurrijke, emotionerende ontmoetingen en ervaringen.

Het is een onvergetelijke reis geworden van onuitwisbare waarde. Een jaar later overleed mijn man en werd dit onze laatste reis samen. Sindsdien ben ik meerdere malen, ook voor langere perioden, terug geweest.

In Hanoi kon ik eindeloos ronddwalen door een spinnenweb van straatjes en steegjes; de kapper met spiegel, schaar en scheerzeep op de stoep; de trottoire-café's met de lage krukjes; de vrouw met haar fornuisje en etenswaar transporterend in mandjes, ritmisch wiegend aan de bamboestok op haar schouder. Ik kon er geen genoeg van krijgen tussen dit gewoel te wandelen en daarna rust te vinden bij een van de meren in de stad.
Het is verbazingwekkend te zien hoe die enorme stromen verkeer, met nauwelijks stoplichten, waarin ieder zijn eigen baan probeert te trekken, (meestal) vloeiend verlopen. Die drukke wegen oversteken was een heel avontuur. Mij was verteld: als je oversteekt, toon geen twijfel. Loop met niet getoonde voorzichtigheid of vrees. Loop nooit terug. De ander weet dan waar hij of zij aan toe is. Het werkt(e). In Hanoi leerde ik weer mijn weg te vinden.

Het bruisende, creatieve, levendige straatbeeld geeft een sfeer van gaan en staan en overleven weer, die nieuwsgierig maakt. Die vitaliteit en levenshouding mét de enorme culturele achtergrond en geschiedenis is een eindeloze inspiratiebron.

De tentoonstelling in Ho Chi Minh City in mei 2014, zie ik als weer een mogelijkheid om mét en via mijn werk te kunnen communiceren met bezoekers van de tentoonstelling én Vietnamese collega kunstenaars. Ik laat computercompilaties en videocollages zien die ik mede naar aanleiding van mijn eerder gemaakte bezoeken aan Vietnam heb gemaakt.

Hetty van der Kloot